تغییرات محور IGF/IGFBP/Erk با تمرین هوازی و مصرف مکمل شیلاجیت در موش مبتلا به سرطان کولون

چندین مکانیسم اساسی برای تاثیر محافظتی برنامه های ورزشی بر بدخیمی انسان پیشنهاد شده است. یکی کاهش با واسطه انجام شده در محور IGF است، زمانی که سطح بالایی از IGF-۱ به شکل متصل به یکی از پروتئین های اتصال دهنده، IGFBP ، در گردش است و تنها ۲ ٪ از IGF-۱ به شکل آزاد در گردش خون، که می تواند در پاسخ به محرک های مختلف مانند ورزش تغییر کند. در این زمینه، تعداد فزاینده ای از مطالعات نتایج متفاوتی را در مورد سطوح IGF-۱ در گردش پس از دوره های مختلف تمرین در موش ها یا انسان ها گزارش کرده اند. بنابراین، نتایج حاصل از اثرات ورزش بر محور IGF/IGFBP در شرایط سالم بسیار ناسازگار است، که بیشتر به دلیل مدل های مختلف تمرین و همچنین پروتکل های مختلف مورد استفاده در مطالعات است. تحقیقات قبلی نشان دادند که در افراد سالم در پاسخ به ورزش هوازی، لپتین کاهش و گرلین افزایش می یابد، اما مطالعات کمی درمورد تاثیر تمرینات ورزشی بر لپتین و گرلین در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال وجود دارد. با توجه به نقش لپتین و گرلین در سرطان روده بزرگ و از آنجایی که ورزش هوازی می تواند بر سطح آنها در افراد سالم تاثیر بگذارد، فرض بر آن است که تمرین هوازی باعث کاهش توده چربی و افزایش گرلین و کاهش لپتین در ابتلا به سرطان کولورکتال می شود ( نوری و همکاران). بنابراین، هدف ما ارزیابی تاثیر ورزش و مکمل شیلیجات بر تعداد ACF ، سطوح IGF-۱ و IGFBP-۳ و سیگنال دهی پایین دست آنها، مسیر MAPK و ERK ، در بافت روده بزرگ موش های مبتلا به سرطان رکتوم القایی ۱ ، ۲ دی متیل هیدرازین ( DMH ) است.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، ERK Axis ، IGFB ، IGF۱