تنبلی اجتماعی در معلمان مقطع ابتدایی: نقش پیش بین بهزیستی روانی و معنویت در محیط کار

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تنبلی اجتماعی بر اساس بهزیستی روانی و معنویت در محیط کار انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان مقطع ابتدایی شهر بوکان در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های تنبلی اجتماعی (جورج، (۱۹۹۲، بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۵) و معنویت در محیط کار میلیمان و همکاران (۲۰۰۳) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسونو تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت و سطح معناداری آزمونها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین بهزیستی روانی و معنویت در محیط کار معلمان وجود داشت. همچنین همبستگی منفی معنی داری بین بهزیستی روانی و معنویت در محیط کار معلمان با تنبلی اجتماعی وجود داشت. ۳۳/۷ درصد از واریانس تنبلی اجتماعی توسط بهزیستی روانی و در مجموع ۴۳/۸ درصد از واریانس تنبلی اجتماعی توسط بهزیستی روانیو معنویت در محیط کار تبیین شد. با توجه به نتایج پژوهش می توان اظهار کرد که جهت کاهش تنبلی اجتماعی در معلمان مدارس ابتدایی به نقش بهزیستی روانی و معنویت در محیط کار معلمان نیز توجه شود.

کلیدواژه ها:

تنبلی اجتماعی ، بهزیستی روانی ، معنویت در محیط کار ، معلمان ابتدایی