نقش احساس گناه در سبک مقابله ای هیجان مدار در بیماران دیابتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش احساس گناه در سبک مقابله ای هیجان مدار در بیماران دیابتی انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود؛ جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بیماران مبتلا به دیابت (نوع ۱ و (۲ شهر زاهدان تشکیل دادند که تعداد آنها حدود ۴ هزارنفر تخمین زده میشود. با در نظر گرفتن کفایت داده ها به وسیله جدول مورگان و فرمول کوکران ۳۷۰ نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد که پس از غربال پاسخنامه ها، داده های مربوط به ۳۵۵ بیمار دیابتی به پژوهش وارد شد. پرسشنامه سبکهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (۱۹۸۸) و سیاهه احساس گناه کوگلر و جونز (۱۹۹۲) به عنوان ابزار اندازه گیری داده ها استفاده شد و برای تفسیر نمرات آزمودنیها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان در بستر SPSS-۲۳ استفاده شد. یافته ها نشان داد که احساس گناه و مولفه های آن با سبک مقابله ای هیجانمدار، رابطه مثبت معناداری دارند (P <۰/۰۱)؛ همچنین یافته ها نشان میدهد که احساس گناه و مولفه های آن، سبک مقابله ای هیجانمدار را به صورت معنادار پیشبینی مینمایند. نتایج این پژوهش نشان داد که احساس گناه در سبک مقابله ای هیجانمدار نقش دارد. افراد ممکن است به دلیل انحراف از رژیمهای غذایی توصیهشده یا شکست در مدیریت دیابت احساس گناه کنند. این احساس گناه میتواند منجر به بروز احساسات منفی و سبکهای مقابله ای هیجانمدار شود. به طور کلی، بررسی رابطه احساس گناه با سبکهای مقابله ای در بیماران دیابتی به درک بهتر عوامل روانشناختی موثر بر رفتارهای خودمراقبتی در این جمعیت کمک میکند.

کلیدواژه ها:

احساس گناه ، سبک مقابله ای هیجان مدار ، سبک مقابله ای مسئله مدار ، رفتارهای آشفته خوردن ، بیماران دیابتی