اثرات اندازه و سطح کاربرد بیوچار هسته زیتون برخی ویژگی های فیزیکی یک خاک حساس به فرسایش

افزایش ذخیره کربن در خاک به عنوان یکی از مهمترین رویکردها جهت مبارزه با تغییر اقلیم و گرمایش جهانی در نظر گرفته می شود. کاربرد بیوچار، راهکاری جدید، برای توقف طولانی مدت کربن در خاک است که می تواند همچنین موجب بهبود ویژگی های خاک، افزایش رشد گیاه و مدیریت پایدار پسماندهای گیاهی شود .اخیرا افزودن بیوچار به خاک به عنوان یک ماده اصلاحی به منظور بهبود ویژگی های فیزیکی موثر بر فرسایش خاک مورد توجه قرار گرفته است. در ای ن پژوهش، بیوچار هسته زیتون در دمای ۶۵C ° C ° یک کوره الکتریکی القائی تولید و سپس مشخصه یابی شد. مقایسه نسبت مولی هیدروژن به کربن بیوچار (H/C=۰/۳۴) در مقایسه با هسته زیتون (H/C=۱/۶۰) نشان داد که پیرولیز منجر به کاهش قابل توجه نسبت مولی هیدروژن به کربن شد که نشان دهنده حضور کربن آروماتیک و مقاومت این بیوچار در برابر تجزیه است. سپس جهت بررسی اثرات اندازه و سطح کاربرد بیوچار، یک نمونه خاک رسسیلتی حساس به فرسایش از عمق صفر تا ۱۰ سانتیمتر از یک دامنه شیبدار در منطقه رودبار در جنوب استان گیلان تهیه و سطوح یک و دو درصد بیوچار در دو دامنه اندازه ذرات: بزرگ (۲۵۰-۵۳ میکرون) و کوچک (۵۰۰-۲۵۰میکرون) به صورت اختلاط کامل به ستون های پلاستیکی حاوی خاک اضافه شد. سپس ستون های خاک به مدت ۱۰ ماه تحت دمای ۲۵-۲۰ و چرخه های متوالی خشک و مرطوب شدن نگهداری شدند. بررسی هدایت هیدرولیکی و پایداری خاکدانه در پایان زمان انکوباسیون نشان داد که کاربرد بیوچار در سطح دو درصد توانست موجب افزا یش میانگین وزنی قطر خاکدانه و هدایت هیدرولیکی خاک شود. در حالی که سطح کاربرد یک درصد و اندازه ذرات بیوچار تاثیر معنی داری را بر ویژگی های موردبررسی نشان نداد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در خاک حساس به فرسایش مورد بررسی، کاربرد سطح بالاتر بیوچار در هر دو اندازه کوچک و بزرگ می تواند موجب بهبود کیفیت فیزیکی خاک و احتمالا کاهش فرسایش پذیری خاک شود.

کلیدواژه ها:

پیرولیز ، توقف کربن ، میانگین وزنی قطر خاکدانه ، هدایت هیدرولیکی