رابطه خودکارآمدی تحصیلی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی : نقش واسطه ای روابط معلم -دانش آموز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر و نقش واسطه ای روابط معلم -دانش آموز انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دختر مدارس دولتی دورهدوممتوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بودند. که تعداد ۳۷۵ نفر از دانش آموزان بر اساس جدول مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش نمونه -گیری پژوهش ، روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و همکاران، خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان، انگیزش تحصیلی والرند و همکاران و پرسشنامه روابط معلم -دانش آموز مورای و زوویچ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد ) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل مسیر) با استفاده از نرم افزار spss استفاده شد. همچنین برای مدل یابی معادلات ساختاری پژوهش ، از نرم افزار Amos استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان داد که هر سه فرضیه پژوهش ، فرضیه اول (رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی و انگیزش تحصیلی )، فرضیه دوم (رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی ) و فرضیه سوم (رابطه بین روابط معلم -دانش آموز و انگیزش تحصیلی ) در سطح ۲/۲۱ معنی دار می باشد. سوال پژوهش (نقش واسطه ای روابط معلم -دانش آموز در رابطه بین خودتنظیمی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با انگیزش تحصیلی ) نیز در سطح ۲ /۲۱ معنی دار و تایید شد. در نتیجه متغیرهای خودتنظیمی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی و روابط معلم -دانش آموز در قالب یک الگوی ساختاری ، انگیزش تحصیلی دانش آموزان را تبیین و پیش بینی می کنند. به این معنی که خودتنظیمی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با واسطه گری روابط معلم - دانش آموز، انگیزش تحصیلی دانش آموز را تحت تاثیر قرار می دهند. در همین راستا به معلمان پیشنهاد می گردد با اجرای اقداماتی مانند ایجاد کلاسهای حمایت -کننده بر پایه تعاملات مثبت ، آموزش راهبردهای خودتنظیمی و تقویت خودکارآمدی زمینه افزایش انگیزش دانش آموزان را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

تحصیلی ، خودتنظیمی تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، روابط معلم - دانش آموز