چگونه توانستم اختلال نافرمانی مقابله ای را در بهاره شاگرد کلاس هفتم کاهش دهم ؟

هدف این پژوهش حاضرکاهش اختلال نافرمانی مقابله ای شاگرد دخترپایه ی هفتم به نام بهاره است . مکان پژوهش درمدرسه ی طلیعه ی آزادی مسکن مهرنکا و درسال تحصیلی ۱۳۹۹تا۱۴۰۰انجام شد و نمونه ی پژوهش ازروش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید.روش پژوهش کاربردی است وازنظر شیوه ی اجرا توصیفی وازنوع اقدام پژوهی است .شیوه ی جمع آوری داده هابااستفاده ازمصاحبه ها با معلمان والدین همکلاسی های دانش آموز، مشاوره ی رفتارخوددانش آموز درموقعیات مختلف پرونده ی تحصیلی دانش آموز واجرای پرسشنامه بود.دراین اقدام پژوهی پس ازاثبات وجود نافرمانی مقابله ای دربهاره بااستفاده از شواهدواطلاعات جمع آوری شده از شیوه های علمی ، (استفاده از تقویت مثبت ،تکنیک روش خاموشی ، الگوبرداری ، برنامه ی آموزش خانواده ،مهارتهای جتماعی ، خودکنترلی ، مشاوره، پرسشنامه ، جلسات عمومی وگروهی ) برای کاهش اختلال نافرمانی استفاده گردید بنابراین یافته های حاصل ازین پژوهش موید این کاهش اختلال است . ضمنا آموزش مهارتهای شناختی اجتماعی وخودکنترلی منجربه تقویت وافزایش توانایی برقراری ارتباط بادیگران شده وبهاره می آموزد که بادانش آموزان دیگر همکاری ومشارکت داشته باشد نتایج این پژوهش اثربخشی مداخله و مشاوره ومشاهده و روش مهارتهای شناختی اجتماعی و خودکنترلی درکاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای رادر بهاره تآیید کرده است .

کلیدواژه ها:

شاگرد پایه ی هفتم بهاره ، اختلال نافرمانی مقابله ای ، اقدام پژوهی ، مدرسه ، والدین .