بررسی عوامل موثر بر جامعه پذیری والدین در شهرستان لردگان

اجتماعی شدن اصطلاحی است که توسط جامعه شناسان، روان شناسان اجتماعی و مردم شناسان استفاده می شود و به روندی گفته می شود که در آن شخص در طول حیات خویش هنجارها، عرف هاو ارزش های جامعه خویش را یاد می گیرد. به عبارتی؛ آماده شدن فرد توسط جامعه برای بر عهده گرفتن نقش ها و پذیرفتن فرهنگ آن جامعه را جامعه پذیری می گویند. زمانی که فردی در جامعه، جامعه پذیر نشود، یا به اصطلاح، دچار کژروی اجتماعی شود و همچنین، جامعه ازطریق روش های کنترل اجتماعی سعی در انطباق او با ارزش ها و عقاید و باورهای جامعه می کند با جامعه پذیری، نوجوانان به رسمیت شناختن، برچسب و مدیریت نمایش عاطفی خود را یاد می گیرند و همچنین هنجارهای اجتماعی خود را بازنگری می کنند. والدین، عامل عمده اجتماعی شدن در سنین پایین هستند و این نفوذ در نوجوانی نیز ادامه دارد. بااین حال، دوستان صمیمی، زمینه دیگری برای اجتماعی شدن در دوران نوجوانی به شمار می روند. والدین و دوستان در طیف وسیعی از استراتژی اجتماعی شرکت دارند؛ مانند مدل سازی بیان احساسات در پاسخ به احساسات نوجوانان و بحث درباره احساسات با نوجوانان. ازآنجاکه پیوند نوجوانان با والدینشان به تدریج ضعیف تر می شود، همسالان در رشد روانی آنان نقش حساسی می یابند. همسالان، امکاناتی برای یادگیری مهارت های اجتماعی، کنترل رفتار و در میان گذاشتن مشکلات و احساسات مشابه فراهم می کنند. پذیرفته شدن از سوی همسالان و داشتن چند دوست نزدیک در زندگی نوجوان بسیار اهمیت دارد. دوستان نزدیک معمولا هم سن و هم جنس هستند و زمینه های خانوادگی، ارزش ها و هدف های مشابهی دارند؛ اما استثنا هم وجود دارد (جذابیت های آدم هایی که خصوصیاتی مخالف خصوصیات نوجوان دارند).

کلیدواژه ها:

عوامل اجتماعی ، جامعه پذیری ، دانش آموزان و ارزش ها و عقاید و باورهای جامعه.