بررسی تاثیر خودتنظیمی تحصیلی بر اهمال کاری تحصیلی با نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودتنظیمی تحصیلی بر اهمال کاری تحصلیی با نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور است. این تحقیق کاربردی به روش توصیفی پیمایشی از شاخه مطالعات میدانی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور می باشند که طبق آمار از اداره آموزش و پرورش، تعداد ۱۲۵۰ نفر گزارش شد. براساس جدول مورگان حجم نمونه ۳۸۰ نفر برآورد شد، براساس روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس به توزیع و تکمیل پرسشنامه ها در بین دانش آموزان پرداخته شد. با توجه به متغیرهای پژوهش ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد است که روایی و پایایی آن تست شده است. آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش رگرسیون چند متغیره و از نرم افزارهای SPSS و PLS استفاده شده است. روش پژوهش از نوع الگوی ساختاری؛ تحلیل مسیر می باشد. نتیجه تحلیل مسیر بیانگر این است که خودکارآمدی تحصیلی تاثیر خودتنظیمی تحصیلی بر اهمال کاری تحصلیی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور نقش میانجی گری دارد. خودتنظیمی تحصیلی بر اهمال کاری تحصلیی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور تاثیر مثبت و معنادار دارد. خودکارآمدی بر اهمال کاری تحصلیی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور تاثیر مثبت و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، خودتنظیمی تحصیلی ، اهمال کاری تحصلیی.