مقایسه دیدگاه دانش آموزان پسر و دختر پیرامون احساس تعلق به مدرسه و استقلال عاطفی دانش آموزان دوره متوسطه اول در دوران آموزش غیرحضوری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه احساس تعلق به مدرسه و استقلال عاطفی در دوران آموزش مجازی میان دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه اول انجام یافته است. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری ۴۰۰ نفر از پسران و ۲۰۰ نفر از دختران دانش آموز مقطع متوسطه اول اسلامشهر بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای بود که با استفاده از روش نمونه گیری بر اساس جدول مورگان برای نمونه تعداد ۲۰۰ نفر از پسران و ۱۵۰ نفر از دختران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (۲۰۰۴) که مکیان و کلانتر کوشه (۱۳۹۲) بررسی روایی و پایایی این پرسش نامه را در تمامی سوالات دارای بار عاملی بالای ۰/۴۰ گزارش نمودند و استقلال عاطفی استنبرگ و سیلوربرگ (۱۹۸۶) که بیرز و گروسن (۱۹۹۹) پایایی درونی این مقیاس ۰/۸۲ گزارش نمودند، بود. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص های توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و شاخص های آمار استنباطی همچون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که میان دانش آموزان دختر و پسر در مورد متغیرهای مورد مطالعه تفاوت های معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل واریانس تک متغیری در مورد متغیر استقلال عاطفی نشان داد در آموزش غیر حضوری، دانش آموزان پسر در مقایسه با دانش آموزان دختر، از استقلال عاطفی بالاتری برخوردارند و نتایج تحلیل واریانس تک متغیری در مورد احساس تعلق به مدرسه نیز نشان داد در آموزش غیر حضوری، دانش آموزان پسر در مقایسه با دانش آموزان دختر از احساس تعلق پایین تری برخوردارند. در کل این پژوهش نشان داد، که میان احساس تعلق به مدرسه و استقلال عاطفی در دانش آموزان پسر و دختر تفاوت معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، احساس تعلق به مدرسه ، استقلال عاطفی ، دانش آموزان.