توحید در معنویت جدید

معنویت امری فطری و در نهاد همه انسان هاست. آدمی حتی اگر به هیچ دینی دسترسی نداشته باشد، در درون خود به معناجویی، فراروی ازماده و تعالی گرایش دارد. پس معنویت فی ذاتی امری ما تقدم نسبت به دین است. اما از آنجا که معنویت یعنی درک مستقیم از حقایق الهی، هم برای تحقق و هم برای استمرار به چارچوب و ساختار نیاز دارد، ادیان گوناگون همیشه معنویت را از جاده شریعت و طریقت گذرانده و معنویت بدون شریعت را وقتی ننهاده اند. با این حال در دهه های اخیر پاره ای از اندیشمندان خداناباور برای نجات انسان مدرن از چالش ها و معضلاتی که عصر ماشینی برای وی به وجود آورده بود، به این فکر افتادند که با پیش کشاندن مقوله معنویت، آرامش خاطر، رضایت باطن و امید به زندگی را در او احیا کنند. از سویی بحران معنوی و خلاء روحی بشر امروز، حرکت فزاینده ای را برای اقبال به معنویت ایجاد می کند و غبار از فطرت انسانی کنارمی زند. از سوی دیگر بحث درباره معنویت و رابطه آن با دین به بحث جدی تبدیل شده است بر خود لازم دانستیم این شکل از تهاجم و شبیه خون فرهنگی را بشناسیم و با تبیین آسیب ها و مشکلات تفکر توحید در معنویت جدید، رابطه آن با سکولار و رابطه معنویت و عقلانیت را بررسی کنیم. واین مسئله با روش کتابخانه ی و توصیفی و تحلیلی بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

توحید ، معنویت نوپدید. سکولار. عقلانیت. عرفان های نوظهور.