بررسی تاب آوری شهری و مخاطرات طبیعی در شهرهای آینده

شهرها در آینده، بیشتر مردم جهان را در خود جای خواهند داد؛ بنابراین، تمرکز مدیران باید بر پایدارترکردن و تاب آورکردن این مکان ها باشد. تاب آوری شهری مفهومی است که به تازگی مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری در سراسر جهان قرار گرفته است. لذا با گسترش شهرنشینی، تاب آوری شهری برای پایدار کردن شهرها در مقابل حوادث طبیعی و انسانی مورد توجه قرار گرفته است. وقوع حوادث طبیعی نظیر سیل، زلزله و طوفان اغلب تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی می گذارد و ساختمان ها و زیرساخت ها را ویران و عوارض اجتماعی- اقتصادی پردامنه ای بر جوامع تحمیل می کند. لذا یکی از مسائل اساسی که در عصر کنونی سکونتگاه های انسانی بلاخص کلان-شهرها، با وجود جمعیت زیاد و تراکم کالبدی با آن مواجه اند مخاطرات طبیعی و انسان ساز است که به اشکال مختلف آسیب های جدی به ساختار آنها وارد می نماید. راه حل اصلی که اندیشمندان مختلف به آن اذعان دارند تاب آورتر شدن شهرها در مواجهه با بلایا می باشد و ارزیابی میزان تاب آوری شهرها اولین گام در این مسیر است. همچنین به دلیل گستردگی مفهوم تاب آوری در همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، نهادی- برنامه ریزی و نیز کالبدی-زیرساختی، مدیران شهری باید به تحلیل لایه های شهری در ابعاد مختلف، بهبود سطح خدمات در زمان بحران، شناخت اماکن آسیب-پذیر در زمان بحران، تقلیل میزان خطر با افزایش استحکام و برنامه ریزی زیر ساخت ها و بهره گیری از مدل های بازیابی در کوتاه ترین زمان ممکن پرداخته و با عنایت به این متغیرها و مولفه ها می توان شهرهای آینده را تاب آور نمود. لذا بررسی مخاطرات، تاب-آوری شهری و عواملی موثری که می تواند شهرها را برای سال های متمادی تاب آور نماید حائز اهمیت است. بگونه ای که که چالش بزرگ مدیران شهرهای آینده در کنار مسائل و خدمات زیربنایی و روبنایی، تامین ایمنی و امنیت شهروندان و تاب آور نمودن شهرهاست، و تاب آوری و پایداری از اهداف اصلی شهرهای آینده خواهند بود. با افزایش سرعت شهرنشینی در سراسر جهان، اتخاذ سیاست های جدید برای حفاظت از اکوسیستم های شهری، گونه ها و خدماتی که ارائه می دهند به منظور ایمن سازی شهرهای پایدارتر، انعطاف پذیرتر و قابل زندگی تر برای قرن بیست و یکم ضروری است.

کلیدواژه ها:

مخاطرات طبیعی ، تاب آوری شهری ، برنامه ریزی شهری ، شهرهای آینده.