گونه شناسی فنی و بصری چلنگری های در و پنجره های تهران عصر پهلوی دوم

ابنیه تهران در دوره پهلوی دوم دارای چلنگری با طرح های متنوع هستند که نشان از هنر دست آهنگران تهرانی است. هدف مقاله، بررسی شیوه طراحی، ساخت و تکنیک های به کاررفته در چلنگری های در و پنجره تهران دوره پهلوی دوم است و به دنبال پاسخ بدین پرسش هاست ۱-شیوه طراحی، ساخت و تکنیک چلنگری (پنجره و درب) ها در تهران چیست و نقوش آنها کدام اند؟ روش پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی و گردآوری اطلاعات، میدانی و کتابخانه ای است. یافته ها نشان می دهد که شیوه طراحی به صورت ساده و انتزاعی و نیمه انتزاعی بوده و نحوه گسترش نقوش مستقل (تکی)، قرینه (یک - دوم، یک - چهارم)، واگیره ای (۴*۱، ۴*۳، ۲*۳، ۴*۴، ۲*۶، ۴*۶، ۳*۱، ۳*۲) هستند. نحوه ساخت و تکنیک نیز طرح موردنظر را روی صفحه تخمین کپی کرده و سپس به وسیله تسمه های فلزی به پهنای ۲ سانتی متر و قطر۵/۰ سانتی متر و گاهی ورقه های آهن نقوش را آماده و روی درب و قاب پنجره نصب می کنند. نقوش در پنج دسته انسانی، حیوانی، گیاهی، هندسی و گره چینی، انتزاعی هستند. تنوع طراحی، شیوه گسترش و نقوش در چلنگری های این دوره، پیرو نقش مایه های گره ایرانی بر آجر، چوب و به ویژه کاشی کاری، نقاشی های انتزاعی مکاتب قرن۱۹م بوده که استفاده از نقوش ایرانی کم رنگ شده و غالب نقوش تابع مدرنیته حاکم در ایران هستند. چلنگری ها در این دوره ریشه هویتی ایرانی - اروپایی داشته و تمامی نقوش و فرم ها از ابعاد و شکل در و پنجره ها تبعیت می کنند.

کلیدواژه ها:

چلنگری ، در-پنجره ، معماری ، تهران ، پهلوی دوم