نظام دانایی صدرا، بستری برای ایجاد تمدن الهی

این مقاله بر اساس نظریه نظام دانایی صدرا و نقش فقه در آن و نیز تعریف وی از تفقه در دین شکل گرفته است. تفقه در عصر کنونی هرچند مزیت هایی همچون محوریت عبودیت و معنویت و استفاده از کاوش های عمیق تراث ارزشمند خود را دارد،  دچار آسیب هایی از جمله  امکان دنیا گرایی ،حاشیه راندن فقه اکبر ( معارف دینی)، فاصله از واقعیت های   نیازهای دینی اجتماعی ، انحصار طلبی روشی در علم دینی ، سلیقه محوری ، واز دست دادن بخش مهمی از سرمایه های انسانی شده است. هدف این  مقاله ارائه راهکاری در جهت تحول نظام علمی دینی است .مقاله نیز توصیفی- تحلیلی بر اساس داده های کتابخانه ای است. تفقه و دین شناسی مد نظر حکمت متعالیه صدرا غایتی وجودی داشته و به گسترش زندگی عقلانی و انسانی یاری می رساند. در نظام حکمت متعالیه، فقه زیرمجموعه الهیات بوده و در این راستا تعریف و احکام آن بررسی می گردد. در سیستم صدرایی، فقه و عرفان و حکمت جدای از هم نیست و همه، لایه ها و مراتب دین است که این اصل بر تبیین صحیح قلمرو و حدود و ثغور فقه تاثیرگذار است. فقه تمدن ساز با محوریت همزیستی و ظلم ستیزی از شاخصه های تفقه صدرایی است.فقه در حکمت متعالیه به کلی از معنای مصطلح آن که استخراج احکام فرعی با ادله تفصیلی و با محوریت اصول فقه است جدا می شود . این معنای فقه اگر در حوزه های فقهی و دینی محور قرار داده می شد آثار و ثمرات درخشانی در پی داشت که از جمله می توان به بر طرف شدن آسیب های فوق الذکراشاره نمود.

کلیدواژه ها:

فقه ، نظام دانایی ، علم قلب ، ملاصدرا