تاثیر زوج درمانی شناختی-رفتاری بر آزار عاطفی زوج های متقاضی طلاق در شهر سراب

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر زوج درمانی شناختی-رفتاری بر آزار عاطفی زوج های متقاضی طلاق بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کلیه زوجین متقاضی طلاق شهر سراب در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۵۰۰ زوج که از بین آنان ۱۴ زوج پس از کسب معیاهای ورود به مطالعه و به روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه آزار عاطفی براهیمی (۱۳۸۷) استفاده شد. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای زوج درمانی شناختی-رفتاری دریافت کردند. داده ها از طریق تحلیل کواریانس تک متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد زوج درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش آزار عاطفی و در ابعاد آزار کلامی-انتقاد، بی توجهی-کناره گیری، سلطه گری و محرومیت اجتماعی زوجین متقاضی طلاق موثر بوده است (۰۵/۰>P). به طور کلی پژوهش حاضر دارای دستاورهای نظری و کاربردی بود. به لحاظ نظری مشخص شد که زوج درمانی شناختی-رفتاری یک رویکرد موفق در حل مشکلات زوجین در آستانه طلاق است و از این رو نتایج پژوهش حاضر نه تنها ساختار نظری این درمان را توسعه داد بلکه تحقیقات پیشین در مورد آزار عاطفی زوجین در آستانه طلاق را نیز غنی تر کرد. همچنین نتایج پژوهش حاضر دارای تلویحات کاربردی در زمینه بکارگیری این درمان برای زوجین در آستانه طلاق است.

کلیدواژه ها:

طلاق ، آزار عاطفی ، زوج درمانی شناختی-رفتاری ، زوج های متقاضی طلاق.