بایستگی بازنگری نگاره های پهنه بندی خطر زمین لرزه و کارایی آن ها در ساماندهی بهای بیمه

نبود داده های به روز شده، نمای نادرستی از چگونگی لرزه خیزی پهنه های گوناگون را به نمایشگذاشته است. این نکته، زمینه ای را پدید آورده تا پهنه هایی که شاید لرزه خیزی بالایی داشته باشند، باانگیزه ی نبود آمار درستی از رخدادهای لرزه ای، در گستره ای با گزند (خطر) کم یا میانه، جای دادهشوند. از آن میان، می توان شهرهای بم و طبس را نام برد که در نگاره های پذیرفته شده و همرسانیگردیده در جایگاه با گزند (خطر) کم پنگاشته شده بودند، ولی رخداد زمین لرزه های مهیب در این دوشهر نشان داد که دسته بندی های انجام شده، پشتوانه ی دانشورانه و راستینگی نداشته اند. یکی ازشایان ترین لغزش های پیش آمده در این باره؛ به کارگیری روش های آماری بوده است. این گونهکژی های پژوهشی، مایه ی کاستی های بسیاری در ساخت وسازهایی شد که توان و پایداری بسنده ای دربرابر زمین لرزه را نداشته باشند و از سوی دیگر همین دسته بندی پایه ای برای نرخ گذاری بیمه در اینپهنه ها بوده است. بیگمان این گونه ارزیابی ها و یا بررسی های موشکافی نشده می تواند افزون برپایه گذاری های نادرست در سازندگی و گسترش شهری، زیان های جانی و مالی بسیاری را به دنبالداشته باشد. در این پژوهش کوشش شد تا با واکاوی گستردگی زیان های ناشی از شیوه های آماری درنرخ گذاری بیمه ی زمین لرزه، بایستگی به کارگیری شیوه های نوین و روشن تری، پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

زمین لرزه ، لرزه خیزی ، بیمه ، نرخ گذاری ، پهنه بندی