صنعت قالی بافی در ایران دوره صفویه

قالی همواره یکی از اشیاء گرانبها و زینتی در منازل ایرانیان بوده است. صنعت قالی بافی ، درواقع بافتهمراه با دقت و ظرافت تاروپود در جنس های مختلف به وسیله بافنده بوده است که در پایان به صورتفرشی در خور حیرت و شگفتی در مقابل دیدگان گسترانیده می شده است. چنین صنعتی در عصرصفوی به نهایت اوج و تکامل خود رسید که در سایه شکوفایی آن صادرات این شیء گران قیمت دراقصی نقاط جهان رونق گرفت. ایران کشوری بوده است که در دوره های مختلف تاریخی نقش هایمختلفی در گسترش فرهنگ و تمدن و هنر داشته است. قالی بافی در دوره صفوی در سایه حمایتشاهان صفوی به ویژه شاه تهماسب و شاه عباس و علاقه ایشان به هنر و تاسیس کارگاه های قالی بافیدر مناطق مختلف کشور اوج اعتلای خود را سپری کرد. وجود استعداد و قریحه سرشار در بافندگان واستقلال کامل هنرمندان منجر به ایجاد قالی هایی در رنگ ها ، طرح ها و اندازه های گوناگون می شد کهکیفیت و استفاده از رنگ های گوناگون آوازه آن را در جهان پراکنده می کرد. طوری که نام برخی ازقالی ها از نام کسانی که قالی منسوب به آن هاست گرفته می شده است. بسیاری از سیاحان اروپایی کهدر این دوران به ایران سفر کرده بودند در سفرنامه های خود از این صنعت دستی ، سخن به میان آوردهاند و این هنر زیبا را تحسین کرده اند. این که وضعیت صنعت قالی بافی در ایران عصر صفوی چگونه بودهاست ؟ و نقش شاهان صفویه در صنعت قالی بافی چه بوده است ؟ از سوالاتی است که در این پژوهش بهآن ها خواهیم رسید. نوع تحقیق حاضر بنیادی نظری است و شیوه گردآوری داده ها و اطلاعات کتابخانه ای می باشد و شیوه تجزیه و تحلیل داده ها توصیفی تبیینی است - .از دستاوردهای چنین پژوهشی افزایش تلاش و دقت بیش از پیش برای تداوم رونق چنین صنعتی درمقیاس های وسیع در کشور و در مراکز فرهنگی ، سازمان موزه ها و آثار هنری می توان بهره برد تا شایداز زوال و انحطاط چنین هنر و صنعتی جلوگیری شود و دورانی جدید برای شکوفایی مجدد آن رقم زدهشود.

کلیدواژه ها:

صنعت ، قالی ، قالی بافی ، ایران ، صفوی.