اثربخشی بازی درمانی بر نقص توجه دانش آموزان ابتدایی دارای نارسایی توجه/بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی بازی درمانی بر نقص توجه دانش آموزان دارای نارسایی توجه/بیش فعالی دوره ابتدایی شهرستان شیراز بود. طرح پژوهش به صورت آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی کودکان دارای نارسایی توجه/بیش فعالیه مدارس ابتدایی شهرستان شیراز مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. از این جامعه آماری، به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، ۳۸ دانش آموز که از پرسشنامه اختلال کم توجهی و بیش فعالی کانرز فرم معلمان بالاترین نمرات را دریافت کرده بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۹ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایشی تحت بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند. از پرسشنامه اختلال کم توجهی و بیش فعالی کانرز فرم معلمان (CADHDQ) برای اجرای پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بازی درمانی بر بهبود نقص توجه گروه کودکان دارای نارسایی توجه/بیش فعالی اثربخش است. بنابراین، بازی درمانی به عنوان روشهای مداخله ای موثر در بهبود نقص توجه کودکان دارای این نارسایی میتواند مورد استفاده مربیان و مشاوران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نقص توجه ، دانش آموزان دارای نارسایی توجه/بیش فعالی ، بازی درمانی