مطالعه رابطه مصرف موسیقی با احساس آنومی بر حسب جنسیت

آنومی یکی از مفاهیم مصطلح در جامعهشناسی است. به همان اندازه که میتوان احساس آنومی را با آنومی در ارتباط دانست، به همان اندازه نیز میتوان آن ها را دور از هم تصور کرد، زیرا ممکن است جامعهای آنومیک نباشد اما اعضای آن احساس آنومی کنند، و برعکس. هدف این مقاله، بدون توجه به وجود یا نبود آنومی در ایران، مطالعه شدت احساس آنومی بین دانشجویان دختر و پسر و رابطه مصرف موسیقی با آن است. در این زمینه، از نظریه برجستهسازی رسانهای استفاده شده است. روش این پژوهش پیمایش و ابزار سنجش پرسشنامه است. جامعه آماری نیز شامل همه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه شیراز است. از این تعداد، ۳۸۰ نفر با استفاده از جدول لین برای نمونه انتخاب و با توجه به هدف تحقیق پاسخگویان به دو گروه دختر و پسر تقسیم شدند. در نهایت، پاسخگویان با استفاده از نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. از اعتبار صوری برای سنجش روایی و از ضریب آلفای کرونباخ برای سنجش پایایی گویهها استفاده شد. نتایج نشان میدهد که بین مصرف موسیقی و احساس آنومی بین دانشجویان بر حسب جنسیت رابطه معناداری وجود دارد. بدین معنا که هرچه مصرف موسیقی بیشتر باشد، احساس آنومی هم بیشتر است.

کلیدواژه ها:

احساس آنومی ، جنسیت ، دانشجویان ، مصرف موسیقی ، نظریه برجستهسازی