راهبردهای مدیریتی در دستیابی به کشت پایدار ارگانیک برنج در استان گیلان

برنج نقشی اساسی در تامین امنیت غذایی کشور و هم چنین اقتصاد کشاورزی استان گیلان دارد. امروزه بخش کشاورزی در جهت برطرف نمودن نیاز روزافزون مایحتاج غذایی با گسترش علوم و فنآوری های جدید، تولیدات خود را به لحاظ کمی افزایش داده است . اما این افزایش تولید باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی ، تخریب و آلوده شدن منابع آب و خاک و بروز بیماری های مختلف گردیده است . در خصوص حل این مشکلات، کشاورزی ارگانیک به عنوان یکی از نظامهای کشاورزی پایدار مطرح می گردد. اما با وجود مزایای فراوان، راه اندازی کشاورزی ارگانیک در بین کشاورزان با موانع فراوانی مواجه می باشد. هدف این تحقیق ، ارائه راهبردهای مدیریتی در دستیابی به کشت پایدار ارگانیک برنج در استان گیلان از دیدگاه کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی می باشد. جامعه ی آماری تحقیق کارشناسان کشاورزی شهرستان رشت می باشند. نمونه گیری کارشناسان نیز به صورت تمام شمار (۷۰ تن ) بوده است . ویژگی های مدیریتی شامل دانش ، نگرش، نظام بهرهبرداری ، استفاده از مکانیزاسیون، انجام درست کوددهی ، انجام بیمه در قالب طیف لیکرت سه گزینه ای (کم ، متوسط ، زیاد) مورد مطالعه قرار گرفتند. روایی پرسشنامه توسط ۱۰ نفر از اساتید دانشگاه و کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ، ۷۸/۰ تایید شد. یافته ها نشان داد، اکثر کارشناسان دیدگاه مثبتی نسبت به دستیابی به کشاورزی پایدار ارگانیک توسط کشاورزان دارند و اکثر کارشناسان معتقدند که دانش و نگرش شالیکاران، استفاده از مکانیزاسیون و انجام بیمه توسط شالیکاران در دستیابی آنها به کشاورزی پایدار ارگانیک و راهبرد متناسب آن در کشت برنج تا حد زیادی موثر است .

کلیدواژه ها:

راهبردهای مدیریتی ، شاخص های مدیریتی ، کشاورزی ارگانیک ، کشاورزی پایدار