تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر خودکنترلی، تنظیم هیجانی و تحمل آشفتگی معتادان متجاهر

مقدمه: معتادان متجاهر دارای مشکلاتی به ویژه در زمینه خودکنترلی، تنظیم هیجانی و تحمل آشفتگی هستند. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر خودکنترلی، تنظیم هیجانی و تحمل آشفتگی معتادان متجاهر بود. روش کار: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش معتادان متجاهر شهر مشهد در سال ۱۳۹۹ بودند. از میان اعضای جامعه تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با روش تصادفی ساده با کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی گمارده شدند. گروه آزمایش ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی آموزش دید و گروه گواه در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده ها با فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکنترلی، مقیاس تنظیم هیجانی و مقیاس تحمل آشفتگی گردآوری و با آزمون های کای اسکوئر و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و گواه از نظر سطح تحصیلات و دامنه سنی تفاوت معنی داری نداشتند (۰/۰۵P>). همچنین، رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی باعث افزایش خودکنترلی (۰/۰۰۱, P<۱۲۵/۸۶=F) و تحمل آشفتگی (۰/۰۰۱, P<۱۵۱/۴۸=F) و کاهش دشواری تنظیم هیجانی (۰/۰۰۱, P<۲۱/۶۸=F) معتادان متجاهر شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بر افزایش خودکنترلی و تحمل آشفتگی و کاهش دشواری تنظیم هیجانی معتادان متجاهر بود. بنابراین، مشاوران و درمانگران می توانند از روش رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگی های روانشناختی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

Dialectical Behavior Therapy ، Self-Control ، Emotional Regulation ، Distress Tolerance ، Notorious Addicts. ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، خودکنترلی ، تنظیم هیجانی ، تحمل آشفتگی ، معتادان متجاهر.