رابطه ی میزان شیوع اختلالات یادگیری و غفلت آموزشی و روابط والد – فرزندی در دانش آموزان دوره ی اول ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

این مقاله با هدف شیوع شناسی همزمان اختلالات یادگیری، غفلت آموزشی و روابط والد فرزندی در دانش آموزان دوره ی اول دبستان در شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. برای دستیابی به اهداف پژوهش از میان تمام دانش آموزان دوره اول دبستان شهر تهران تعداد ۳۸۴ نفر بر طبق جدول کریسی و مورگان از والدین دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده های تجربی این پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو توسط ویلکات و همکاران (۲۰۱۱)، مقیاس سنجش رابطه والد-کودک پیانتا (۱۹۹۲) و پرسشنامه سنجش غفلت آموزشی محقق ساخته (۱۴۰۲) جمع آوری شد. داده های تجربی با کمک نرم افزار SPSS با روش های آماری همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج اجرای این پژوهش حاکی از وجود رابطه معنادار و مستقیم بین اختلالات یادگیری و غفلت آموزشی (r=۰/۲۴: p=۰/۰۰) و اختلالات یادگیری و روابط والد فرزندی (r=۰/۳۳: p=۰/۰۰) و غفلت آموزشی و روابط والد فرزندی (r=۰/۱۱: p=۰/۰۰) بود. همچنین غفلت آموزشی و روابط والد فرزندی می توانند به عنوان پیش بینی کننده اختلالات یادگیری شناخته شوند. این یافته همسو با پژوهش های پیشین در این حوزه اهمیت آموزش صحیح والدین در موضوع روابط والد فرزندی و حمایت چندجانبه نظام های سلامت و آموزش از دانش آموزان در کنترل اختلالات یادگیری را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، غفلت آموزشی ، روابط والد فرزندی.