گفت و گوی ادیان و مذاهب و خشونت کلامی (با تاکید بر مساله تکفیر)

گفت و گو در باره مسائل اختلافی به ویژه امور مقدس(الهیات) از مسائل دشوار و ضروری طول تاریخ بشر به خصوص انسان معاصر است. بی توجهی به جنبه های گوناگون گفت و گو مثل: فضا، زبان، اخلاق، روش، پیشینه فرهنگی، اجتماعی و معرفتی و... دهکده جهانی را گرفتار مصائب جبران ناپذیر خواهد نمود. در میان علوم دینی دانش کلام به دلایلی از جمله ماهیت مسائل مورد بحث و روش طرح آنها همواره شاهد تنش هایی بوده است. گفت و گوی منطقی، بدور از تعصب و با هدف فهم حقیقت زمینه ساز تلطیف فضای فکری و اجتماعی گردیده و ریشه خشونت و افراطی گری را می خشکاند. در جهان اسلام افرادی با استناد به برخی متون دینی به تکفیر و لعن پیروان برخی مذاهب دیگر پرداخته اند، غافل از اینکه مسئله مذکور از جنبه های گوناگون فقهی، کلامی، فل سفی، عرفانی، اخلاقی و... قابل گفت و گو ا ست. این مقاله با روش تو صیفی- تحلیلی به برر سی تاثیر گفت و گوی منطقی بر خ شونت نا شی از اختلافات کلامی(علم کلام)میپردازد و به این نتیجه می رسد که گفت و گو نقش موثری بر کاهش و حتی رفع خشونت در این زمینه دارد مشروط بر اینکه: اولا؛ مرجع، سازمان یا نهاد آن از سوی مراجع دینی به رسمیت شناخته شود، ثانیا؛ نمایندگان حقیقی ادیان و مذاهب که تخصص لازم در حوزه دین و شرایط اخلاقی و منطقی گفت و گو را دارند، به این مساله بپردازند، ثالثا؛ هدف درک عمیق و دقیق یکدیگر و ارتقای سطح معرفت و کمک به گسترش ان سانیت و زندگی م سالمت آمیز باشد. رابعا؛ گفت و گوکنندگان از هرگونه پیشداوری منفی نسبت به یکدیگر به دور باشند.

کلیدواژه ها:

گفت و گو ، علم کلام ، اخلاق ، خشونت ، تکفیر