ارتباط بیماری پرفشاری خون با عیوب انکساری چشم در بیماران درمانگاه چشم بیمارستان ولی عصر(عج) بیرجند (سال ۱۳۸۳)

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 53

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JBUM-16-4_006

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: عیوب انکساری چشم شایعترین علت مراجعه به درمانگاههای چشمپزشکی است؛ با توجه به اهمیت فشار خون و عوارض آن در چشم، مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه بین پرفشاری خون و عیوب انکساری چشم انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی (مقطعی)، بر روی بیماران مبتلا به عیوب انکساری چشم مراجعهکننده به درمانگاه چشم بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند، در سال ۱۳۸۳ انجام شد. عیوب انکساری توسط متخصص چشم و بیناییسنجی و با روشهای معتبر ارزیابی و پس از تایید آن، فشار خون بیماران در شرایط استاندارد اندازهگیری و ثبت گردید. فشار سیستول ≥ mmHg ۱۴۰ و دیاستول ≥ mmHg ۹۰ به عنوان پرفشاری خون و عیب انکسار معادل شده ۵/۰ ± به عنوان عیب انکساری محسوب گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای آماری کایدو و تی در سطح معنی داری ۰۵/۰=α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: در مجموع ۷۶۰ بیمار مبتلا به عیوب انکساری چشم مورد مطالعه قرار گرفتند؛ میانگین سنی این افراد ۸/۱۵ ± ۲/۳۶ سال بود. ۴۷% بیماران مرد و بقیه زن بودند. از کل بیماران به ترتیب شیوع، ۱/۵۹% مبتلا به آستیگماتیسم، ۴/۵۳% نزدیکبین و ۲/۳۶% مبتلا به دوربینی بودند. ۷/۲۹% بیماران پرفشاری خون داشتند. اختلاف معنیداری در توزیع فراوانی پرفشاری خون در افراد مبتلا به نزدیکبینی و دوربینی مشاهده شد (۰۰۱/۰>P) ولی این اختلاف در مورد افراد مبتلا به آستیگماتیسم معنیدار نبود؛ همچنین میانگین کروی بودن و نزدیکبینی در دو گروه بیماران پرفشاری خون و افراد سالم معنیدار بود.   نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میانگین کروی بودن در افراد با فشار خون بالا نسبت به افراد سالم، و وجود ارتباط بین دوربینی و پرفشاری خون، میتوان نتیجه گرفت که احتمالا افراد با دوربینی خطر افزاینده جهت ابتلا به پرفشاری خون نسبت به افراد نزدیکبین داشته باشند.

نویسندگان

محمدحسین داوری

Instructor, Department of Ophthalmology, Faculty of Medicine and Member of Diabetes Research Centre, Birjand University of Medical Sciences. Birjand, Iran