بررسی اثر نانوذره نقره بر فعالیت آنزیم گلیسرول دهیدروژناز با روش سطح پاسخ

استفاده گستره از نانوذرات نقره سبب شده است که آنها به سهولت در دسترس باکتریها قرار گیرند. تعامل بین نانوذرات نقره و پروتئین ها هنوز به طور کامل شناخته نشده است. در این پژوهش، گلیسرول دهیدروژناز که در زنجیره تنفسی باکتریهای جنس  گلوکونوباکتر قرار دارد جهت بررسی اثر نانوذره نقره انتخاب شده است. از اینرو از روش سطح پاسخ و یک طرح مرکب مرکزی برای ارزیابی اثر نانوذره نقره بر فعالیت آنزیم گلیسرول دهیدروژناز در pH و دماهای مختلف استفاده شد. فعالیت آنزیم از طریق روش رنگ سنجی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نانوذره نقره تا ۵۰ میلی گرم بر لیتر سبب کاهش فعالیت آنزیم گلیسرول دهیدروژناز شد. پس از این غلظت، اثر مهار کنندگی نانوذره کاهش یافت. دما تا ۳۵ درجه سانتیگراد و pH تا ۷ اثر افزایشی بر فعالیت آنزیم داشتند و پس از آن تاثیر عکس داشتند. هر سه پارامتر دما، pH و غلظت نانوذره مستقل از یکدیگر بر فعالیت آنزیم گلیسرول دهیدروژناز تاثیرگذار بودند. از نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نانوذرات نقره سبب کاهش فعالیت آنزیم گلیسرول دهیدروژناز می شوند که نهایتا می تواند سبب کاهش فعالیت زنجیره تنفسی و تولید انرژی در باکتری گلوکونوباکتر شود.

کلیدواژه ها:

Glycerol dehydrogenase ، Nanoparticles ، Response Surface Methodology ، PQQ ، روش سطح پاسخ ، گلیسرول دهیدروژناز ، نانوذره ، PQQ