بررسی الگوی مصرف ایمی پنم و نقش مداخلات داروساز

سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی الگوی مصرف منطقی ایمی پنم و تعیین نقش مداخلات داروساز در مصرف منطقی آنتی بیوتیک ها است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی شامل دو بخش گذشته نگر (بدون مداخلات داروساز) و حال نگر (همراه با مداخلات داروساز) بود که به هدف بررسی الگوی مصرف ایمی پنم وبررسی نقش مداخلات داروسازدر سال ۹۷-۹۸ بر روی ۵۹ بیمار مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام سجاد رامسر طراحی شد. دوز مصرفی، طول مدت مصرف و تنظیم دوز دارو در نارسایی کلیوی توسط داروساز ثبت و با پروتکل های استاندارد مقایسه شد. یافته ها: در مجموع ۵۹ بیمار در کل دو فاز وارد مطالعه شدند. متوسط سن بیماران (۱۲/۱۶±۸۹/۶۹) سال بود و ۲۹ بیمار مرد بودند. شایع ترین مورد مصرف ایمی پنم در پنومونی (۵۴ درصد) و بیش ترین مورد مصرف آن در بخش داخلی بود (۲۸/۶۷ درصد) و بیش ترین تجویز هم توسط متخصص عفونی صورت گرفته بود (۶۵ درصد). دوز متوسط مصرف دارو در فاز گذشته نگر و حال نگر به ترتیب در ۶۵ و ۸۵ درصد موارد طبق پروتکل و صحیح تجویز شد. طول مدت مصرف دارو به ترتیب در فاز گذشته نگر و حال نگر در ۴۵ و ۶۵ درصد موارد صحیح بود. تنظیم دوز دارو در بیماران با نارسایی کلیوی در فاز گذشته نگر و حال نگر به ترتیب در ۶۰ و ۹۰ درصد موارد صحیح انجام شده که از نظر آماری این تفاوت ها در دو فاز مطالعه معنادار بود (۰۰۱/۰< P). استنتاج: نقش داروساز در مطالعات ارزیابی مصرف دارو (DUE) در جهت مصرف منطقی آنتی بیوتیک ها و در نتیجه کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری های عفونی بسیار کلیدی است.

کلیدواژه ها:

drug utilization evaluation ، imipenem ، clinical pharmacist ، interventions ، ارزیابی الگوی مصرف دارو ، ایمی پنم ، داروساز بالینی ، مداخلات