میزان تابش پرتو گامای محیطی و دز موثر سالیانه چشمه های آبگرم طبیعی استان خراسان جنوبی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-29-178_005
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: تابش زمینه به طور طبیعی در محیط زیست وجود دارد و باعث پرتوگیری می شود. این پرتوها می توانند موجودات زنده را تحت تاثیر قرار داده و سبب آسیب های کروموزومی، بیماری های ژنتیکی و سوماتیکی شوند. چشمه های آبگرم طبیعی یکی از منابع تابش گامای زمینه هستند. این مطالعه به منظور تعیین دز جذبی گامای محیطی و دز موثر سالانه چشمه های آبگرم استان خراسان جنوبی و مقایسه آن با استاندارد در فصل تابستان و پاییز سال ۱۳۹۷ انجام شد.
مواد و روش ها: برای اندازه گیری گامای محیطی چشمه ها، از دزیمتر X۵CPLUS استفاده شد. دزیمتری برای هر چشمه در فضای باز و بسته در تابستان و پاییز صورت گرفت و نتایج تابش گامای زمینه بر حسب نانو سیورت در ساعت و دز موثر سالانه بر حسب میلی سیورت در سال محاسبه شد. تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار اکسل و SPSS و آزمون ANOVA با ۰۵/۰= α صورت گرفت.
یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه، میانگین تابش گامای زمینه در آبگرم دیگ رستم بالاترین و آبگرم طبس پایین ترین میزان را داشت. همچنین میانگین دز موثر در تمامی آبگرم ها در فضای باز به طور معنی داری کم تر از فضای بسته بود (۰۰۱/۰>P).
استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه، میانگین تابش گامای زمینه و دز موثر سالانه در فضای باز برای همه چشمه ها در حد کم تر از میانگین جهانی است ولی در فضای بسته آبگرم طبیعی فردوس، سربیشه و درمیان، بیش تر از میانگین جهانی قرار دارند که ممکن است باعث مخاطراتی برای استفاده کنندگان از آن ها و افراد شاغل در آن جا شود.
کلیدواژه ها:
environmental gamma ، effective annual dose ، hot water springs ، South khorasan ، گامای محیطی ، دز موثر سالیانه ، چشمه های آب گرم ، خراسان جنوبی
نویسندگان
حسین بذرگری
MSc Student in Environmental Health Engineering, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran
علی نقی زاده
۲ Medical Toxicology and Drug Abuse Research Center, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran ۳ Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran
حسن زرقانی
Assistant Professor, Department of Medical Physics, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :