مقایسه تاثیر سولفات روی با هیدروکسی زین در کاهش خارش بیماران همودیالیزی: کارآزمایی بالینی متقاطع

سابقه و هدف: خارش اورمیک از عوارض شایع در بیماران همودیالیزی بوده و درمان های مختلفی برای کنترل آن استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه اثر سولفات روی با هیدروکسی زین در کنترل خارش بیماران همودیالیزی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی متقاطع، ۱۰۰ بیمار همودیالیزی با خارش اورمیک براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و براساس بلوک های تصادفی چهارتایی به ۲ گروه تقسیم شدند. گروه اول با سولفات روی و گروه دوم با هیدروکسی زین به مدت ۳ ماه درمان شدند. پس از دو هفته دوره پاک سازی، جای دو گروه با هم تعویض شد و مجددا همان درمان قبلی تکرار گردید. شدت خارش بیماران با مقیاس سنجش بصری (VAS)، در ابتدای مطالعه، یک، دو و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری و به کمک آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که شدت خارش داروی سولفات روی با هیدروکسی زین در شروع درمان یکسان بوده (۱/۲ ± ۲/۸ در مقایسه با ۳/۲ ± ۹/۷) ولی در ماه سوم درمان شدت خارش در گروه مداخله سولفات روی، ۴/۲±۷/۳ و در گروه هیدروکسی زین ، ۹/۲±۶/۵ به دست آمد که قدرت سولفات روی در کاهش خارش به طور معنی داری بیش تر بود (۰۰۰۱/۰< P). استنتاج: سولفات روی در مقایسه با هیدروکسی زین در کاهش خارش بیماران دیالیزی داروی موثری بوده و می توان آن را به عنوان یک داروی مستقل در درمان خارش بیماران همودیالیزی استفاده نمود ولی جهت تاثیر بهتر لازم است حداقل سه ماه مصرف آن تداوم داشته باشد.   شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۵N۲۰۱۴۱۱۲۵۲۹۵۴IRCT

کلیدواژه ها:

pruritus ، Zinc Sulfate ، Hydroxyzine ، renal dialysis ، خارش ، سولفات روی ، هیدروکسی زین ، همودیالیز