مقایسه تاب آوری روانی بر میزان استرس والدگری والدین کودکان کم توان ذهنی و عادی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تابآوری روانی بر میزان استرس والدگری در بین والدین کودکان کم توان ذهنی و عادی می باشد. روش پژوهش حاضر علی - مقایسه ای (پس رویدادی) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه والدین کودکان کم توان ذهنی مراکز توانبخشی تحت نظارت اداره بهزیستی شهرستان قائمشهر و والدین کودکان عادی مقطع پیش دبستانی شهر قائمشهر در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲بودند. گروه نمونه پژوهش حاضر شامل ۶۰ نفر از والدین کودکان عقب مانده ذهنی مراکز توانبخشی تحت نظارت اداره بهزیستی شهرستان قائمشهر و ۶۰ نفر از والدین کودکان عادی مقطع پیش دبستانی مدارس تحت نظارت اداره آموزش و پرورش شهرستان قائمشهر بودند که والدین کودکان عقب مانده ذهنی بصورت در دسترس و والدین کودکان عادی به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه های تابآوری کانور و دیویسون (۲۰۰۳)، و استرس والدگری آبیدین (۱۹۹۵) استفاده شده است . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSSنسخه ۲۴ و روش آماری تجزیه و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانووا) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که بین دو گروه از والدین از نظر استرس والدگری، تابآوری روانی تفاوت معناداری وجود دارد >P)۰/۰۵)؛ بدین معنی والدین کودکان عادی از نظر استرس والدگری، تابآوری روانی به طور معنادار در وضعیت بهتری از والدین کودکان کم توان ذهنی قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، تابآوری روانی ، والدین کودکان کم توان ذهنی