ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف انسانی

سابقه و هدف: ژله وارتون بند ناف منبع غنی و در دسترسی از سلول های بنیادی است که قدرت تکثیر و تمایز بالایی دارد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بود. مواد و روش ها: قطعاتی از ژله وارتون بند ناف انسانی تشریح و در محیط DMEM (Dulbecco's modified Eagle's ‎medium) حاوی سرم جنین گاوی (Fetal bovine serum یا FBS) ۲۰ درصد کشت داده شد. سپس آن دسته از سلول های بنیادی مهاجرت کرده از کناره های این قطعات دوباره در محیط DMEM حاوی FBS ۱۰ درصد کشت و پاساژ داده شدند. در نهایت، نشانگرهای سطحی و ژن های وابسته به آن ها در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون به روش فلوسایتومتری و نیز RT-PCR (Reverse-transcriptase polymerase chain reaction) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: ۷-۵ روز بعد از کشت، سلول های بنیادی شروع به مهاجرت از قطعه بافتی کشت داده شده کردند و پس از ۱۸-۱۶ روز به تراکم سلولی ۸۰ درصد رسیدند. مشاهدات میکروسکوپی سلول های بنیادی در کشت اولیه دو جمعیت متفاوت، سلول های شبه فیبروبلاستی و شبه اندوتلیالی پهن را نشان داد. تحلیل فلوسایتومتری به روش رنگ آمیزی دوگانه بیان نشانگرهای سطحی ۴۴CD، ۷۳CD، ۹۰CD و ۱۰۵CD و عدم بیان ۳۴CD و ۴۵CD را در این سلول ها به تصویر کشید. یافته های RT-PCR نیز نشان داد که بیان این نشانگرها در پاساژهای مختلف تغییری نکرد. استنتاج: سلول های بنیادی ژله وارتون از مورفولوژی سلول های مزانشیمی برخوردار هستند و نشانگرهای سطحی مربوط به آن ها را بیان می کنند. هم زمان، نشانگرهای سطحی سلول های بنیادی خون ساز در آن ها بیان نمی شود.

کلیدواژه ها:

Wharton \'s jelly ، derived stem cell ، Explant culture ، CD markers ، سلول های بنیادی ، ژله وارتون ، کشت قطعه ای ، نشانگرهای سطحی