بررسی تاثیر نوع و مقدار پلیمر بر قدرت مخاط چسبی و سرعت آزادسازی دارو از فیلم های مخاط چسب داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم

زمینه و هدف : دارورسانی داخل گونه ای یک جایگزین مناسب برای تجویز دارو از راه خوراکی و یک روش مناسب تجویز ، جهت عملکرد سیستمیک و موضعی دارو است. جذب عوامل درمان ی از حفره ی دهان باعث ورود مستقیم این عوامل به گردش خون سیستمیک می شود. بنابراین از اثر گذر اول کبدی و تخریب گوارشی ممانعت به عمل م ی آید . هدف از این مطالعه، توسعه و توصیف فیلم های داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم بوده است. مواد و روش ها : فیلم های داخل گونه ای د یکلوفناک سدیم با استفاده از روش تبخیر حلال تهیه شدند . اودراژیت به عنوان K و پلی وینیل پیرولیدون ۲۵ K۴ M به عنوان پلیمر تشکیل دهنده فیلم و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز L ۱۰۰ -۵۵ پلیمرهای مخاط چسب مورد استفاده قرار گرفتند . تاثیر مقدار و نوع پلیمر در سرعت آزادسا زی دارو، سرعت تورم، فرسایش و قدرت مخاط چسبی فیلم ها بررسی شد. باعث کاهش سرعت رهش دارو می شود اما اضافه نمودن پلی K۴ M یافته ها : افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز باعث افزایش سرعت آزادسازی دارو می گردد. افزودن پلیمرهای هیدروفیل افزایش قابل توجهی در K وینیل پیرولیدون ۲۵ باعث کاهش درصد فرسایش و افزایش K۴ M درصد تورم فیلم ها دارد . هم چنین افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولز قدرت مخاط چسبی می گردد. استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فیلم های داخل گونه ای اودراژیت به خوبی م ی تواند به عنوان حامل مخاط چسب در دارور سانی داخل گونه ای سیستمیک برای داروهای با متابولیسم بالای گذر اول کبدی، مورد استفاده قرار گیرد . هم چنین نتایج به دست آمده از این مطالعه، اثر پلیمرهای هیدروفیل بر الگوی رهش دارو و دیگر خصوصیات فیل مها را اثبات می کند.

کلیدواژه ها:

Buccal film ، mucoadhesive ، diclofenac ، eudragit L۱۰۰-۵۵ ، فیلم داخل گونه ای ، مخاط چسبی ، دیکلوفناک ، اودراژیت۵۵-L ۱۰۰