نتایج درمان ترکیبی با اینترفرون و ریباویرین در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن C ، براساس ژنوتایپ ویروس

سابقه و هدف: حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر از جمعیت ایران آلوده به ویروس هپاتیت (HCV) C هستند. براساس اجماع متخصصین ایرانی در سال ۱۳۸۳ برای درمان هپاتیت مزمن (HCV) C درمان ترکیبی با آلفا- اینترفرون معمولی (IFN) به اضافه ریباویرین، اولین انتخاب می باشد.اطلاعات در مورد میزان پاسخ به این درمان در اکثر نواحی کشور محدود است. برای بررسی نتایج درمان و مقایسه میزان پاسخ به درمان با جوامع غرب، این مطالعه در یک مرکز ارجاع در استان فارس انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به صورت آینده نگرانه باز و بدون شاهد در فاصله زمانی مهر ۱۳۸۲ تا آبان ۱۳۸۵ در درمانگاه کبد دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. ۱۱۸ بیمار مبتلا به CHC (۸۸ درصد مذکر) با میانگین سنی ۳۷.۴۷ سال (SD=۱۱.۴)، میانگین شاخص فعالیت بافتی (SD=۴.۵) ۸۱.۲۱ (HAI)، و سطح متوسط (SD=۷۲.۸۶)۸.۲۶ Alt در مطالعه وارد شدند. درمان با IFN ، ۳ میلیون واحد ۳ بار در هفته به اضافه ریباویرین ۱-۱.۲ gr روزانه به مدت ۱۲-۶ ماه (برحسب ژنوتایپ) تجویز شده و برای بررسی میزان پاسخ پایدار (SVR) به مدت ۶ ماه پی گیری بیماران، ادامه یافت.یافته ها: شایع ترین راه آلودگی، اعتیاد به داروهای تزریقی در ۳۹.۸ درصد بیماران بود. آلودگی باژنوتیپ ۳a در ۴۰.۷ درصد، ژنوتیپ ۱a در ۲۲ درصد، ژنوتیپ ۱b در ۹.۳ درصد بیماران تعیین گردید.هفتاد و سه بیمار دوره درمان را تکمیل کردند. میزان پاسخ در پایان درمان (ETR) در ۴۵ بیمار (۷۴ درصد) بود. SVR در ۴۸ درصد بیماران مشاهده شد و در ۱۳.۷ درصد بیماران، عود اتفاق افتاد. در طی دوره پی گیری در دو بیمار (۲.۷ درصد) نارسایی کبدی پدید آمد. با توجه به مدت درمان، ژنوتایپ ویروس ها تاثیر معنی داری در بیماران از نظر پاسخ به درمان نشان نداد (p<۰.۰۵).استنتاج: علی رغم الگوی متفاوت ژنوتایپ، میزان ETR و SVR در بیماران ایرانی مبتلا به CHC که تحت درمان ترکیبی IFN و ریباویرین قرار گرفته بودند، در مقایسه با جوامع غرب تفاوت چندانی ندارد. امکان SVR در موارد HAI پایین تر، قبل از شروع درمان بیش تر است.

کلیدواژه ها:

Chronic hepatitis C ، Interferon and Ribavirin ، Therapy ، Genotyping ، Iran ، هپاتیت مزمن C ، اینترفرون ، ریباویرین ، ژنوتایپ