میزان بروز عفونت های خونی و ادراری در بیماران سوخته بستری شده در مرکز سوختگی قطب الدین شیراز در سال های ۸۰-۱۳۷۹

سابقه و هدف: اگرچه پژوهش های زیادی در مورد عفونت های زخم سوختگی صورت گرفته است اما تعداد معدودی از آنها سایر عفونت های بیمارستانی را در این بیماران مورد بررسی قرار داده اند. اقدامات تشخیصی و درمانی تهاجمی (کاتتریزاسیون عروق خونی و مثانه) به میزان زیادی بیماران دچار سوختگی را در معرض خطر عفونت های بیمارستانی مختلف قرار می دهند. هدف از این مطالعه، تعیین میزان بروز عفونت های خونی و ادراری وابسته به کاتتر عروق محیطی و کاتتر ادراری و نیز مقایسه آنها با میزان های مذکور در «سیستم ملی مراقبت از عفونت های بیمارستانی آمریکا» بود.مواد و روش ها: این مطالعه آینده نگر به مدت ۱۱ ماه از تاریخ اول دی ماه ۱۳۷۹ تا پایان آبان ماه ۱۳۸۰ انجام گردید و کلیه بیمارانی که بیشتر از ۴۸ ساعت بستری بوده و در هنگام بستری دچار عفونت نبودند وارد مطالعه گردیدند. برای تشخیص عفونت ادراری و خونی از تعاریف استاندارد «مرکز کنترل بیماری ها»(CDC) استفاده گردید.یافته ها: ۱۰۶ بیمار دارای شرایط لازم برای ورود به مطالعه بودند که از این تعداد ۹۱ نفر دچار عفونت های بیمارستانی مختلف شدند (۸۵.۸۵ درصد). میزان بروز عفونت ادراری وابسته به کاتتر ادراری ۳۰ در هزار شخص مورد - روز و میزان بروز عفونت خونی وابسته به کاتتر وریدی ۱۷ در هزار مورد - روز بود.استتاج: مقایسه میزان های بروز عفونت ادراری و خونی وابسته به کاتتر ادراری وریدی در بیمارستان قطب الدین و آمار «سیستم ملی مراقبت از عفونت های بیمارستانی آمریکا» نشان داد عفونت های ادراری و خونی در مرکز قطب الدین بیشتر است (P<۰.۰۰۱) در حالی که نسبت استفاده از کاتتر ادراری و کاتتر عروق مرکزی در بیمارستان های تحت پوشش «سیستم مراقبت از عفونت های بیمارستانی آمریکا» بیشتر است (P<۰.۰۰۱). برای پیگیری از ایجاد عفونت لازم است آموزش و نظارت بر استانداردهای استفاده از وسایل تهاجمی در روند درمان وجود داشته باشد و ایجاد یک «سیستم مراقبت از عفونت های بیمارستانی» شایجاد شود.

کلیدواژه ها:

Burn ، Nosocomial Ïnfection ، سوختگی ها ، انتشار عفونت