تقویت ظرفیت جذب و تسهیل نوآوری در سازمان از طریق توانمندسازی رهبری

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تقویت ظرفیت جذب و تسهیل نوآوری در سازمان از طریق توانمندسازی رهبری می باشد. پژوهش حاضر برمبنای هدف، کاربردی و بر مبنای روش در زمره پژوهشهای توصیفی - پیمایشی از نوع میدانی است . این پژوهش در شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری استان کردستان انجام گرفته است و کلیه کارکنان شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری استان کردستان در سال ۱۴۰۱ جامعه آماری این پژوهش را تشکیل داده اند که تعداد آنها ۱۰۴ نفر می باشد که با استفاده از فرمول کوکران ۸۲ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و سه پرسشنامه (پرسشنامه توانمندسازی رهبری (هسی ، ۲۰۱۹)، پرسشنامه ظرفیت جذب (دلماس و همکاران، ۲۰۱۱ ) و پرسشنامه نوآوری (وانگ و زاتزیک ، ۲۰۱۹) که مجموعا در ۴۲ سوال می باشد بین آنها توزیع شد. روایی این پژوهش از طریق آزمون KMO و آزمون کرویت بارتلت و روایی محتوایی و پایایی نیز از طریق آلفای کرونباخ بدست آمد. این پژوهش با روش معادلات ساختاری و توسط نرم افزارهای Spss نسخه ۲۴ و Smart PLS نسخه ۳ اجرا و تجزیه و تحلیل شده است . نتایج تحقیق نشان داد که توانمندسازی رهبری بر ظرفیت جذب محقق شده و ظرفیت جذب بالقوه تاثیر دارد. ظرفیت جذب بالقوه و ظرفیت جذب بالقوه بر نوآوری محصول، نوآوری فرآیند و نوآوری اجرا تاثیر دارد. توانمندسازی رهبری بر نوآوری محصول، نوآوری فرآیند و نوآوری اجرا از طریق ظرفیت جذب محقق شده و ظرفیت جذب بالقوه تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

تقویت ظرفیت جذب ، تسهیل نوآوری در سازمان ، توانمندسازی رهبری ، ظرفیت جذب محقق شده ، ظرفیت جذب بالقوه ، نوآوری محصول ، نوآوری فرآیند ، نوآوری اجرا