بررسی آسیب پذیری امنیت غذایی ایران در شرایط محدودیت عرضه آب، غذا و انرژی

امنیت غذایی یکی از مهمترین مسائل دنیای اقتصاد است که کشورها و نهادهای بین المللی به دنبال تامین و ارتقاء سطح کمی و کیفی آنهستند. یکی از مواردی که امنیت غذایی را به مخاطره میاندازد، تغییرات اقلیمی و محدودیت عرضه تولیدات بخش هایی است که به دلایلمختلف در مقاطع خاصی از زمان قادر نیستند تقاضای موجود را تامین نمایند. به عبارت دیگر بخش هایی وجود دارند که بیش از سایربخشها به صورت مستقیم و غیرمستقیم امنیت غذایی را به مخاطره می اندازند. بخش های کشاورزی و صنایع غذایی (تامین غذا)، انرژی(سوخت های فسیلی و برق) و آب از جمله آنها به شمار میروند. بنابراین در سناریوهای مختلفی آثار و تبعات کاهش ۱۰ درصدی عرضهتولیدات بخش های آب، غذا و انرژی بر امنیت غذایی خانوارهای شهری و روستایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهدآثار دو وجهی محدودیت عرضه بخش های مختلف بر امنیت غذایی متفاوت است. به گونه ای که بخش های تامین کننده غذا مثل زراعت وباغداری بیشترین تاثیر را در کاهش امنیت غذایی از بعد کاهش درآمد خانوارها و بخشهایی مثل نفت، بیشترین اثر را از بعد کاهش تولیدناخالص داخلی دارند. بخش فرآوری محصولات کشاورزی نیز از هر دو جنبه بیشترین تاثیر را بر امنیت غذایی دارد. بنابراین دقت نظر درابعاد اثرگذاری هریک از بخشها که البته ماهیتا در تولید غذا نقش اساسی را دارند ضروری است.

کلیدواژه ها:

ماتریس حسابداری اجتماعی ، گروه های درآمدی ، شاخص امنیت غذایی جهانی