بررسی تاثیر هشت هفته تمرینهای سرعتی شدید بر سطوح پلاسمایی واسپینو کمریندر موش های ماده نژاد اسپراگوداولی

مقدمه و هدف:آدیپوکین ها ازجمله واسپین و کمرین،داراینقش هایبیولوژیکیگوناگونی هستند که باتغییرهایشاخصتودهبدن،مقاومتبهانسولین، سندرممتابولیکی، سندرم تخمدان پلیکیستیک، دیابتوبیماری-های قلبی- عروقیارتباطدارند. هدف از پژوهش حاضر،تاثیر هشت هفته تمرینهای سرعتی شدیدبرسطوح پلاسمایی واسپینو کمریندر موش های ماده نژاد اسپراگوداولی است. مواد و روش ها:در این پژوهش،۳۲ سر موش، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (۱۲سر) و گروه آزمایش (۲۰سر)تقسیمشدند. گروه آزمایشپنج روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی بهمدت هشت هفته به فعالیت سرعتی شدید پرداختند درصورتیکه گروه کنترل در این مدت، هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند.پس از هشت هفته تمرین، برای تجزیهوتحلیل داده ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفادهشد. نتایج: نتایج نشاندادند که تفاوتی معنی دارمیان میزان سرم کمرین در موش هایی که برنامه تمرینی سرعتی شدید انجامدادهبودند، نسبتبه گروه کنترل (۱۸/۰P=) وجودندارد؛ ازطرفیدیگر، سطوح سرمی واسپین بهطور قابلتوجهی (۰۰۰۱/۰P=) کاهشیافت اما هیچگونه رابطه ای معنادار، میان سطوح واسپین و کمرین (۲۸/۰P=) مشاهدهنشد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت تغییرها در سطوح واسپین و کمرین بهنظرمی رسد باید مدت زمان تمرینی بیشتر از هشت هفته باشد و شدت فعالیت ورزشی باید متناسب با سطح آمادگی افراد باشد چراکه اگر این هماهنگی وجودنداشتهباشد، آزمودنی ها قادرنخواهندبود برنامه های تمرینی را بهطور صحیح انجامدهند.

کلیدواژه ها:

آدیپوکین ، کمرین ، تمرین سرعتی شدید ، واسپین