اثر درمان طولانی مدت با کارنوزین بر میزان گلوکز و چربی های سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری

مقدمه و هدف: هیپرلیپیدمی مزمن با عوارض مختلفی همراه می باشد. با توجه به اثرات حفاظتی و سودمند کارنوزین در بیماری های متابولیک، هدف بررسی حاضر تعیین اثر این ماده بر میزان چربیهای سرم و فشار خون در مدل تجربی هیپرلیپیدمی در موش سوری بود.   مواد و روش ها: موشهای سوری به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دوز بالای کارنوزین (۲۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، هیپرلیپیدمیک و دو گروه هیپرلیپیدمیک تحت تیمار با کارنوزین (۱۲۵ و ۲۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. تیمار با کارنوزین پس از گذشت ۸ هفته از شروع مصرف غذای پر چرب به مدت ۴ هفته انجام شد.    نتایج: کارنوزین موجب کاهش معنی دار گلوکز سرم نگردید، سطح کلسترول توتال و تری گلیسیرید سرم در موش های هیپرلیپیدمیک بطور معنی دار افزایش یافت (۰۱/۰-۰۵/۰p < ) و کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آنها گردید (۰۵/۰p < ) و از نظر کلسترول HDL سرم نیز درمان با کارنوزین تغییر معنی دار بوجود نیاورد. بر خلاف، افزایش معنی دار سطح کلسترول LDL در موش های هیپرلیپیدمیک مشاهده شد (۰۵/۰p < ) و درمان با کارنوزین در دوز بالا موجب کاهش معنی دار آن گردید (۰۵/۰p < ). بعلاوه، موش های هیپرلیپیدمیک افزایش معنی دار فشار خون سیستولی را نشان دادند (۰۵/۰p < ) و درمان با کارنوزین موجب کاهش معنی دار آن نشد.    نتیجه گیری: تجویز کارنوزین به موش های هیپرلیپیدمیک فاقد اثر محسوس بر گلوکز سرم و فشار خون سیستولی بود و موجب کاهش معنی دار در سطح کلسترول توتال، تری گلیسیرید، و کلسترول LDL سرم گردید.

کلیدواژه ها:

کارنوزین ، هیپرلیپیدمی ، دیس لیپیدمی ، گلوکز سرم ، فشار خون شریانی