نظریه میدان ناجابه جایی و پارامترهای نقض لورنتس در QED

نظریه میدان ناجابه جایی به عنوان یک نظریه شامل نقض تقارن لورنتس، با دو رهیافت متفاوت ساخته می شود. در رهیافت اول میدان های معمولی با میدان های ناجابه جایی یکسان بوده و در مقابل از گرو ه های تقارنی بزرگتری استفاده می شود. به عنوان نمونه در مدل استاندارد، گروه تقارنی بزرگتر U(۳) × U(۲) × U(۱) به جای گروه تقارنی SU(۳) × SU(۲) × U(۱) به کار برده می شود. در رهیافت دوم گروه تقارنی همان گروه تقارنی معمول مدل استاندارد می باشد ولی میدان ها بر اساس نگاشت سایبرگ - ویتن نوشته می شوند. در این مقاله قصد داریم ارتباط بین ضرایب نقض لورنتس را با پارامتر ناجابه جایی در رهیافت اول به دست آوریم و نتایج آن را با آنچه در رویکرد دوم به دست آمده است، مقایسه کنیم. در پایان از طریق نتایج آزمایشگاهی به دست آمده از ضرایب نقض لورنتس، حدی از مقیاس ناجابه جایی را به دست می آوریم.

کلیدواژه ها:

نظریه میدان ناجابه جایی ، نقض تقارن لورنتس ، نگاشت سایبرگ - ویتن