عمل ژن برای مقاومت به ویروس موزائیک معمولی لوبیا(BCMV) در لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

به منظور بررسی توارث پذیری و نحوه عمل ژن یا ژن های دخیل در مقاومت به ویروس موزائیک معمولی لوبیا، چهار تلاقی بین ژنوتیپ های مختلف لوبیا قرمز با درجات مختلف مقاومت نسبت به BCMV انجام شد و نتاج نسل اول جهت تولید نسل دوم خودبارور شدند. همچنین برای تولید نتاج ، تلاقی برگشتی، بوته های نسل اول با هر یک از والدین تلاقی داده شد سپس تمام نسل ها (والدین، نسل اول، نسل دوم و تلاقی های برگشتی با هر دو والد) برای هر یک از تلاقی ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در شرایط گلخانه کشت گردیدند. عمل آلوده سازی در مرحله ۲ برگی و نمونه برداری جهت آزمون الایزا ۳ هفته پس از آلودگی انجام گردید. نتایج تجزیه میانگین نسل ها و تجزیه واریانس نسل ها نشان داد که اجزاء افزایشی و اپیستازی نقش مهمی در صفت مقاومت به BCMV دارند. معنی دار شدن اثرات اپیستازی و تخمین ژن های در حال تفرق در والدین نشان داد که بیش از یک ژن در کنترل این صفت در این تلاقی ها دخالت دارد. همچنین متوسط توارث پذیری عمومی و خصوصی تلاقی ها به ترتیب ۷۷ و ۶۴ درصد تخمین زده شد که این مطلب نیز اهمیت اثر افزایشی و موثر بودن عمل گزینش در پروژه های اصلاحی در رابطه با این صفت را تایید می کند. واژهای کلیدی: (Phaseolus vulgaris L.) ، ویروس موزائیک معمولی لوبیا، تجزیه میانگین نسل ها.