اثر تنش خشکی و منابع کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

این آزمایش با هدف بررسی اثر تنش خشکی و منابع کودی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ اجرا شد. تیمارها شامل، آبیاری کامل (I۱)، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی (I۲) و زایشی (I۳)، به عنوان کرت های اصلی و منابع کودی شامل بدون کود (شاهد) (C)، اوره (U)، کود آلی هیومیکس (O)، بیولوژیک (نیتروکسین (N) و بیوسولفور (B))، تلفیقی: (اوره + هیومیکس + نیتروکسین) (T۱) و (اوره + هیومیکس + بیوسولفور) (T۲)، به عنوان کرت‎های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تنش کم آبی و منابع کودی بر تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه و درصد روغن گلرنگ معنی دار بود. بیشترین تعداد طبق در بوته (۳/۱۸) در تیمار I۱T۲ و کمترین تعداد آن (۴/۱۰) در I۲U دیده شد. بالاترین (۷/۴۴ گرم) و پایین ترین (۰۵/۳۲ گرم) وزن هزار دانه نیز به ترتیب در تیمارهای I۳T۲ و I۱O بدست آمد. تیمارهای I۱B و I۳C به ترتیب بیشترین و کمترین میزان روغن را دارا بودند. از تیمار I۱، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک (۶/۸۸۱۹ کیلوگرم در هکتار) بدست آمد، در حالیکه کمترین مقدار آن در تیمارI۲ مشاهده شد. تیمار های آبیاری I۱ و I۲ بیشترین و کمترین وزن دانه در طبق و عملکرد دانه را دارا بودند. بیشترین مقدار عملکرد دانه (۲۸۳۰ کیلوگرم در هکتار) در تیمار T۲ و کمترین مقدار آن (۴/۱۸۴۵ کیلوگرم در هکتار) در تیمار بدون کود بدست آمد. به طور کلی، اعمال تنش کم آبی در مرحله رشد رویشی باعث بیشترین کاهش در اکثر صفات مرتبط با عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ شد. در بین منابع کودی، تیمار کود تلفیقی (اوره + هیومیکس + بیوسولفور) بیشترین اثر مفید بر تولید گلرنگ داشت.

کلیدواژه ها:

قطع آبیاری ، کود آلی ، کود زیستی ، میزان روغن