طراحی الگوی توسعه بسکتبال در ایران

هدف از این پژوهش طراحی و آزمون مدل مفهومی برای تحلیل سیستم توسعه بسکتبال در ایران با استفاده از رویکرد معادلات ساختاری بود. این تحقیق از نظر نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل مدیران، کارشناسان و مربیان آگاه به توسعه بسکتبال در کشور بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای مدلسازی در نرم افزار پی­ال­اس برآورد و با روش قضاوتی نمونه­گیری انتخاب شد (۲۱۴ نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی پژوهش (محقق­ساخته) با مقیاس ۵ ارزشی لیکرت بود (۹۶ سوال). روایی ابزار پژوهش در سه بخش روایی محتوایی (۱۱ نفر= نظر متخصصان)، پایایی (۸۹/۰=ضریب آلفای کرونباخ) و روایی سازه (برازش مطلوب مدلسازی) تایید گردید. نتایج نشان داد که مدل مفهومی پژوهش شامل سطح زمینه (تحولات و توسعه بین­المللی، ویژگی ها و قابلیت­ها، پیشینه و سابقه ملی، توسعه ملی ورزش)، قابلیت (مدیریت راهبردی و  اجرایی،  منابع فیزیکی و امکانات، مدیریت مالی و منابع اقتصادی، علمی و فناوری)، مشارکت (رویداد و مشارکت، مدیریت منابع انسانی متخصص، مدیریت استعداد و ورزشکاران، مدیریت ذینفعان بیرونی) و پیامد (توسعه پایدار بسکتبال) است. مدل مفهومی در نرم­افزار آزمون شد و نتایج آن در دو بخش الف) تحلیل عاملی متغیرهای اصلی با ابعاد و مولفه­های زیر مجموعه­ها آن و ب) تحلیل مسیر بین این متغیرهای اصلی گزارش شد. به جز سه رابطه استعدادیابی بر رویداد، زمینه محیطی بر مدیریت راهبردی و اثر منابع بر رویداد، سایر روابط مورد تایید قرار گرفت و معنی­دار بود. براساس مدل پیشنهادی می­توان گفت که توسعه بسکتبال یک فرایند راهبردی است که تحت تاثیر عوامل مذکور نهایتا از طریق مولفه­های مشارکتی صورت می­گیرد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: مدل توسعه ، توسعه ورزش ، ورزش های گروهی و رشته بسکتبال