ارزیابی سند چشم انداز ۲۰۳۰ ناتو و ملاحظات آن برای جمهوری اسلامی ایران

چکیده راهبردهای ناتو پس از جنگ سرد بر اساس ماهیت پویای ساختار و توزیع جهانی قدرت، و همچنین تحولات پرشتاب سیاسی، نظامی و امنیتی در محیط بین الملل تغییرهای زیادی داشته است. در همین راستا، طی دهه های گذشته ناتو به عنوان یک نهاد نظامی رشد قابل توجهی داشته ولی نقش آفرینی آن به عنوان یک بازیگر سیاسی کم رنگ بوده است. هدف اصلی این مقاله، تبیین ملاحظات اصلی سیاست های ناتو در چشم انداز ۲۰۳۰ برای ج.ا.ایران است. این مقاله کاربردی و به روش تکوین استقرایی انجام شده است. جامعه خبرگی ۲۰ نفر بوده و اطلاعات تحقیق با ابزار میدانی و اسنادی و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده است. بر اساس یافته های تحقیق، مهم ترین تهدیدهای جهانی پیش روی ناتو ۱۴ مورد بودند که  مهم ترین سیاست های این سازمان در قبال تهدیدهای جهانی ۹ مورد و ملاحظات عمده سیاست های ناتو در چشم انداز ۲۰۳۰ برای ج.ا.ایران، ۸ مورد است. نتایج تحقیق بیانگر این است که ناتو باید توانایی سازگاری با تغییرات محیطی را تا سال ۲۰۳۰ داشته و نقش سیاسی جدیدی را در فضای بین المللی برای خود تعریف نماید. برای سازگاری با این محیط امنیتی متغیر، ناتو باید وحدت خود را حفظ کرده و اعضا نیز از تعهد خود به دفاع از یکدیگر سرباز نزنند. ج.ا.ایران نیز می بایستی با ملاحظه پیامدهای سیاست های جهانی ناتو علیه خود، راهبردهای مقتضی را اتخاذ کرده که مهم ترین آن، تدوین یک «گزاره راهبردی جدید» متشکل از گزاره های مفهومی و عملیاتی برای مواجهه با سیاست های تهاجمی ناتو می باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی:   ناتو ، سند چشم انداز ۲۰۳۰ ، راهبرد ، تهدیدهای جهانی ، ج.ا.ایران