جایگاه قانونی توسل به شاخصهای زیستی روانی اجتماعی در تشخیص حالت خطرناک

قانون گذار، احراز حالت خطرناک را بدون ارائه ملاکی قانونی برای آن در برخی موارد، در اختیار مراجع قضایی گذاشته است. مراجع قضایی نیز با استفاده از دستاوردهای علوم مختلف خصوصا علوم زیستی  روانی و اجتماعی، حالات زیستی  روانی و اجتماعی بزهکار را بررسی می کنند که نتایج آن به قضات در گرفتن تصمیم عادلانه و درعین حال امنیت بخش کمک می کند.       قانون اقدامات تامین مصوب ۱۳۳۹، تدابیر ویژه ای را برای احراز حالت خطرناک با توسل به شاخصهای زیستی روانی اجتماعی اندیشیده بود، ولی متاسفانه به لحاظ متروک ماندن آن عملا مفید نبوده است. صرفا ماده ۵۲ قانون مجازات اسلامی درباره بزهکاران خطرناک دارای حالت جنون، به طور ضمنی، برای احراز حالت خطرناک، توسل به این شاخصها را به اختصار مطرح کرده است.       اما قوانین کشورهای دیگر مانند فرانسه، کانادا، هلند و انگلستان مقررات بسیار مفصل و صریحی در این زمینه دارند.

کلیدواژه ها:

حالت خطرناک ، بزهکار خطرناک ، شاخصهای زیستی ، شاخصهای روانی ، شاخصهای اجتماعی