ارزیابی ظرفیت عایق سازی حرارتی پوشش های سد حرارتی پایه زیرکنیایی پاشش پلاسمایی شده

پوشش های سد حرارتی (TBCs) پایه زیرکنیایی به طور گسترده ای جهت حفاظت و عایق سازی حرارتی قطعات فلزی مقاطع داغ موتورهای توربینی گازی، مورد استفاده قرار می گیرند. از این رو، هدایت حرارتی پایین از مهم ترین ویژگی های این پوشش ها به شمار می رود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر ریزساختار و نوع پایدار کننده بر ظرفیت عایق سازی حرارتی پوشش های سد حرارتی پایه زیرکنیایی است. برای این منظور، سه نوع پوشش زیرکنیای پایدار شده با ایتریا (YSZ) متداول، زیرکنیای پایدار شده با سریا و ایتریا (CYSZ) متداول و زیرکنیای پایدار شده با ایتریا نانوساختار، روی زیرلایه اینکونل ۷۳۸پوشیده شده با آستریNiCoCrAlY، به کمک فرآیند پاشش پلاسمایی اتمسفری (APS) رسوب داده شد. مشخصه یابی ریزساختاری و فازی نمونه ها به کمک میکروسکپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و پراش سنج پرتو ایکس (XRD) انجام گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از پایدارکننده سریا و نیز ایجاد ساختار نانو در پوشش، ظرفیت عایق سازی حرارتی پوشش های سد حرارتی پایه زیرکنیایی را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

پوشش سد حرارتی ، زیرکنیای پایدار شده ، پاشش پلاسمایی اتمسفری ، ریزساختار ، ظرفیت عایق سازی حرارتی