ارزیابی راندمان سیستم آبیاری کرتی در مزرعه دشت مختاران خوسف استان خراسان جنوبی

کشور ایران بیش از ۹۰ درصد آب در بخش کشاورزی مصرف میگردد و صرفه جویی در میزان آب مصرفی یکی از بهترین راهها برای حفظ منابع آب میباشد بنابراین بهبود راندمان و مدیریت آب مورد استفاده در مزارع رویکردی مناسب به منظور تحقق این امر است. آبیاری سطحی که جریان آب با نیروی ثقل در سطح زمین جریان یافته و جذب خاک می گردد از متداول ترین روشهای آبیاری میباشد در این نوع آبیاری تسطیح یکپارچه سازی تجهیز و نوسازی مزارع و ابعاد زمین دبی ورودی زمان قطع جریان و حجم آبیاری را میتوان از جمله عوامل موثر در تلفات آب برشمرد و انتخاب بهینه و دقیق پارامترهای مذکور در افزایش راندمان این نوع آبیاری نقشی اساسی دارند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی راندمان سیستم آبیاری کرتی که یکی از انواع مختلف آبیاری سطحی میباشد در مزارع دشت مختاران واقع در استان خراسان انجام پذیرفت و پس از جمع آوری میدانی دادهها و انجام عملیات ارزیابی و تعیین راندمان ها نتایج این پژوهش نشان داد کمترین مقدار راندمان کاربرد مربوط به آبیاری ۲ به میزان ۴۹٫۶۶ است که میتوان دلیل این امر را پیش آبیاری توسط کشاورز و نفوذ عمقی آب آبیاری به منطقه ای خارج از دسترسی ریشه گیاه دانست با توجه به نتایج بدست آمده پیشهاد میگردد کشاورزان در مراحل مختلف رشد با کنترل دبی و یا زمان قطع ،جریان میزان آب مورد نیاز در هر دوره رشد را در اختیار گیاه قرار داده تا علاوه بر افزایش راندمان آبیاری از اتلاف آب در مراحل ابتدایی رشد جلوگیری گردد.

کلیدواژه ها:

ابیاری کرتی ، ارزیابی خراسان جنوبی راندمان کاربرد دشت مختاران