بررسی حوزه ی سبک شناختی سوره های قرآن کریم

زبان عربی اصالت و اعتبار خود را وامدار قرآن کریم است. چنان که این کتاب عظیمبزرگ ترین انگیزه تالیف علوم بلاغ ی بوده است .جنبه ادبی و بلاغی قرآن، ابزاری در بیانمقاصد دینی و اصلاحی است؛ چرا که تنها با همین ابزار می توان قفل دل ها را گشود وحقایق دینی را به نحو قانع کننده و موثری به مخاطب القا نمود. قرآن کریم در سطح بسیاربالایی از سبک های بیانی گوناگون بهره جسته است؛ به طوری که در ادبیات عربی پیش ازنزول قرآن، چنین چیزی وجود نداشته است؛ همین امر سبب شده است که این کتابآسمانی از نظر اسلوب و بیان معجزه باشد و کسی نتواند با آن به رقابت یا معارضه برخیزد.سبک شناسی از جمله دانش های نوین در حوزه نقد ادبی می باشد. این دانش تلاش میکندتناسب میان لفظ و معن ی، انسجام متنی و هماهنگی منظور کلام با ساختار عبارتها رامشخص کن د. پژوهش حاضر با هدف؛ بررسی حوزه ی سبک شناختی سوره های قرآنکریم انجام شد. در این جستار به صورت توصیفی و روش جمع آوری اسناد استفاده شدهاست و سعی شده است به ویژگ ی های زبان ی و متنی گفتمان قرآنی، تغییر در فرد و تعداد،تغییر در زمان و حالت فعل، تغییر در حرف ربط، تغییر در جمله فعلیه/ اسمیه، جملاتکوتاه و بلند، پرداخته شود. حاصل پژوهش در این سطح نشان می دهد که آوای حروف بامعنای آیات تناسب کامل دارد و در سطح نحوی به بررسی جملات خبری، و جملاتانشائی، که در بیان معنای سوره ها نقش تاثیرگذاری را داشته اند، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، سوره ، سبک شناختی ، بلاغت ، زبان عربی