بررسی تئوری جذب دی اکسید کربن توسط آب و مایع یونی به روش رئوس حدی

گاز دی اکسید کربن یا گاز کربنیک از ترکیب اکسیژن با کربن به دست می آید . این گاز بر اثر احتراق ذغال و مواد آلی در مجاورت اکسیژن، تنفس حیوانات و گیاهان و.. به دست می آید.( به طور ساده می توان گفت زمانی که اکسیژن می سوزد یا سوختن تکامل صورت می گیرد گاز دی اکسید کربن تولید می شود). گاز دی اکسید کربن برخلاف اکسیژن که باعث شعله ورتر شدن آتش می شود باعث خفگی آتش می شود، به همبن خاطر است که در صنعت در کپسول های آتش نشانی گاز دی اکسید کربن وجود دارد. گاز دی اکسیدکربن یکی از مهمترین گازهای گلخانه ای است که توسط فعالیت های انسانی نطیر صنایع و کاربردهای خانگی حاصل می شود. انتشار این گاز در هوا یکی از علل اصلی تغییر آی و هوایی ناشیش از دخالت بشر در طبیعت می باشد، بنابراین لازم است که دی اکسید کربن از گازهای حاصل از سوختن و مصارف خانگی حذف شود. سوخت های فسیلی در حال حاضر بیش از ۵۸ درصد از مصزف جهانی انرژی را به علت قیمت پایین ، در دسترس بودن از آن خود کرده است امروزه بیشتر جداسازی دی اکسید کربن توسط برج های جذب و دفع صورت می گیرد. جداسازی گاز دی اکسید کربن از گاز طبیعی ، به عنوان یکی از آلاینده های اصلی محیط زیست ، با استفاده از مخلوط آمینی یکی از متداولترین روش هاست . تحلیل نتایج لودینیگ به عنوان متغیر پاسخ انجام شد. نتایج بهینه سازی نشان داد که ترکیب متشکل از ۲۴,۸۱۱میلی لیتر آب، ۱۸۸ میلی لیتر آمین و ۰/۷۶ میلی لیتر مایع یونی بهترین راندمان را داشته و در این حالت بیشنه ی لودینگ ۱/۷۰۲ بدست آمد.

کلیدواژه ها:

فرایند جذب ، مخلوط آمینی ، دی اکسید کربن ، مایع یونی