اثر بخشی طرح واره درمانی بر راهبردهای سازگارانه و ناسازگارنه تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی روان شناختی در افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون

طرح واره درمانی وابستگی به مواد مخدر را به عنوان یک اختلال اولیه شناسایی می کند و فعال شدن طرح واره ناسازگار اولیه و اجتناب ناسازگار را عامل مهمی در افزایش عود مجدد وابستگی به مواد در میان افراد مبتلا به اعتیاد می داند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی روان شناختی در افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل، ۴۰ نفر معتاد تحت درمان نگهدارنده با متادون در مراکز ترک اعتیاد شیراز، به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری شامل گروه کنترل و گروه طرح واره درمانی کاربندی شدند. آزمودنی ها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر نظم جویی شناختی هیجان و بهزیستی روان شناختی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که طرح واره درمانی باعث افزایش راهبرد سازگارانه تنظیم شناختی هیجان و کاهش نمره راهبرد ناساگارانه تنظیم شناختی هیجان و افزایش بهزیستی روان شناختی می شود.نتایج فوق نشان می دهد که طرح واره درمانی ، درمان موثری برای بهبود بیماران مبتلا به اعتیاد می باشد و می توان از این شیوه درمانی در کنار سایر روش های دارویی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، تنظیم شناختی هیجان ، بهزیستی روان شناختی ، اعتیاد