گفتگو در قرآن
محل انتشار: دوفصلنامه دین و دنیای معاصر، دوره: 9، شماره: 2
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAVAH-9-2_002
تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1402
چکیده مقاله:
چکیدهیکی از نتایج تاکید بر آزادی عقیده و بیان از یک سو و گسترش فناوری ارتباطات وکانونی شدن مقوله های ذهن و زبان و معرفت در فلسفه معاصر، اهمیت یافتن مباحث مربوط به این مقولات از جمله موضوع گفتگو است. امروزه موضوع گفتگو یکی از مباحث مهم مکاتب فلسفی وجامعه شناسی و روانشناسی به شمار می آید. لازمه زیست دیندارانه در دنیای جدید پاسخ مناسب به مسائلی است که مدنیت جدید در انداخته است. دینداران عقاید خود را مستند به وحی و منبع علم مطلق می دانند.بنابراین به حقانیت باورهای خود یقین دارند. با این وجود آیا می توانند از موضعی برابر و به قصد تقرب یا مشارکت در کشف حقیقت با دیگران وارد گفتگو شوند؟ آیا در دعوت پیامبران الهی که مستقیما با منبع وحی مرتبط بوده اند، اساسا گفتگو جایگاهی داشته است؟ در این نوشتار کوشیده ایم پس از بررسی مفهوم گفتگو و مفاهیم مرتبط با آن به بررسی دیدگاه قرآن در باره گفتگو و نقش این موضوع در دعوت انبیاء بپردازیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن آرمین
استادیار، پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :