اثربخشی رویکرد آموزش گروهی راه حل محور با سبک های دلبستگی زنان دچار طلاق عاطفی

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد راه حل محور بر سبک های دل بستگی در زنان دچار طلاق عاطفی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی بود و ازلحاظ روش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دچار طلاق عاطفی در سال ۱۴۰۱ بود که از میان آن ها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه بر سبک دل بستگی جهت پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش هشت جلسه ۶۵ دقیقه ای از درمان راه حل محور گرانت را دریافت نمودند. داده ها با روش آماری کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد راه حل محور بر سبک های دل بستگی زنان دچار طلاق عاطفی گروه آزمایش اثربخش بوده است (۰۵/۰>p). یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که درمان راه حل محور با بهره گیری از فنونی همانند کنترل هیجانی در روابط صمیمانه، اعتباربخشی به تجارب گوناگون همسر، شناسایی پتانسیل های درمانی و ترغیب خودمختاری، تمرکز بر یافتن راه حل و شناسایی نیازهای انکار شده می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود سبک های دل بستگی، زنان دچار طلاق عاطفی مورداستفاده قرار گیرد. نتیجه گیری: در این راستا استفاده از سایر رویکردهای مداخله محور به منظور درمان سبک های دل بستگی در زنان دچار طلاق عاطفی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر رویکرد راه حل محور ، سبک های دلبستگی ، زنان دچار طلاق عاطفی