الگوی ایمونوفنوتایپینگ لوسمی لنفوسیتی حاد بزرگسالان و ارتباط آن با پاسخ اولیه یا القایی

چکید ه   سابقه و هدف   لوسمی لنفوبلاستی حاد( ALL )، با میزان بالای مرگ و میر در بزرگسالان همراه است در حالی که میزان درمان این بیماران تقریبا ۴۰%-۲۵% است. به منظور دستیابی به درمان های مناسب، تشخیص و افتراق آن ها از سایر زیرگروه های لوسمی مورد نیاز است. هدف اصلی از انجام این مطالعه، طبقه بندی زیرگروه های لوسمی لنفوبلاستی حاد با استفاده از روش فلوسیتومتری بود.   مواد و روش ها   در یک مطالعه توصیفی، ۱۳۴ نفر با تشخیص ALL از بیماران بستری در بخش هماتولوژی شهید قاضی طباطبایی از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۵ مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه، ۸۶ نفر از ۱۳۴ بیمار، توسط فلوسیتومتری ارزیابی شدند. یافته ها توسط آزمون های کای دو و دقیق فیشر و نرم افزار ۵/۱۱ SPSS تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها   ۵/۱۵٪ از بیماران در زیر گروه Pro-B cell ALL ، ۵۲٪ در Pre-B cell و سلول بالغ B-cell ALL و ۳۲٪ در گروه سلول بالغ T-cell ALL قرار داشتند. ۶۴٪ از بیماران مبتلا به B-cell پس از درمان القایی، بهبودی کامل به دست آوردند، در حالی که این درصد برای T-cell ALL ۴۴% بود. بر اساس شاخص های مورد مطالعه، تشخیص افتراقی Pre-T cell ALL از سلول بالغ T-cell ALL امکان ‍ پذیر نبود و پاسخ به درمان، در گروه T-cell ALL نسبت به B-cell کمتر بود.   نتیجه گیری   در این مطالعه فراوانی T-cell ALL بیشتر از آمار منظور شده در مراجع بود، با این حال لازم به ذکر است که T-cell Lymphoma با درجه بالا، از ALL متفاوت بود. هم چنین مدت زمان بهبودی و زنده ماندن در سلول B-cell ALL طولانی تر از T-cell ALL بود.

کلیدواژه ها:

Lymphoblastic Leukemia ، Acute ، Immunophenotyping ، Induction of Remission ، لوسمی لنفوبلاستیک حاد ، ایمونوفنوتایپینگ ، القای رمیسیون